minichrony.blox 20120612 Problem z pętelką.

wtorek, 12 czerwca 2012

    Na razie tylko rysunek - ma on pomóc zrozumieć między innymi mój komentarz do poprzedniej notki. - Ale na razie nie wiem na przykład czy niebieski promień ma łaczyć l₀ z S , czy z dolnym punktem pętelki. - Kiedy S włączył zegar, czyli gdzie na skali rp powinno być 0 - może nie w S ? ... Gdzie by było najlepiej. - Może zgodnie z wzorami - tak jak wychodzi podczas "ręcznego" kreślenia minichron? Żadnej osi nie przeskalowywać ... A gdy jednak, to zmienić wzory, je "przeskalować" (transformować?).

    Przypominam przydatne tu wzory:

- wzór nie tylko tardionowy (ale dla tardionów nie rysuje pętelki)

(2).

- wzór tachionowy

(10).

dla  ß ≥ l

- otrzymano go ze wzoru (2) przez podstawienie

(11).

dla  ß > 1.

 
- Jest to wymuszona (zdeterminowana?) chwila początku obserwacji - we wcześniejszych chwilach obserwator S nie widzi tachionu. - Pierwszy sygnał, fotonowy, dotrze do niego w chwili t_S00 - został on wygenerowany przez tachion na torze, w zdarzeniu t₀₀,l₀₀  w którym składowa prędkości tachionu na torze, skierowana do S jest równa prędkości sygnału, na przykład światła (grzmot Macha w barierze c). I wtedy S spostrzega dwa oddalające się obrazy, to znaczy obraz i antyobraz tachionu. Takimi obrazami tachion z nim oddziaływa.

    Gołym okiem widać że wzór (2) jest wzorem ogólnym, nie tylko tardionowym - kreśli minichrony każdego prostoliniowego ruchu jednostajnego. Tardion, lukson i tachion to jego przypadki szczególne. - Ale gdy kreśli minichronę tachionową, to właśnie może pojawić się pętelka.
    Sprawa pętelki dlatego tak się wlecze, bo nie chce mi się analizować jej matematycznie - tylko patrzę na wzory i diagramy, bo je można zweryfikować wyobraźnią. - Ja już nie lubię matematyki - nowych wzorów nie układam. Bo w latach 80-tych naukładałem się ich za wszystkie czasy.
    Ale w końcu i tak nie obejdzie się bez matematyki. - Ale trzeba zachować ostrożność, nie odrywać wzorów od diagramów.


Historia
    Na początku był Rys.1 i opisujący go (wyprowadzony z niego) wzór (1). - To jest kompletna definicja minichrony, której interpretację formułowałem podczas kreślenia minichrony tardionowej. Dlatego brzmi ona tak:

Gdy sygnał c  z  l_o  jest już w S,  to sygnał z  l jest w M a obiekt jest już w l₁  i tam generuje kolejny sygnał.

I rozumiałem, że ruch jednostajny trwa nieskończenie długo - biegnie od minus nieskończoności do plus nieskończoności, ze skończoną szybkością.
    Prawdopodobnie rozumiałem to także tak, że gdy sygnał z  l₀  wygenerowany w chwili t₀  dotarł do S - w chwili t_S0 - to S włączył zegar. Prawdopodobnie na godzinę 00:00. I zdaje mi się, że obserwacja zawsze rozpoczynała się podczas zbliżania się cząstki do lp (na moich diagramach, kreślonych "ręcznie", jest to punkt l z kwadracikiem).- Dla tardionów może tak być zawsze, ale dla tachionów - nie! - Dla tachionu ...